Sokrates'in ahlak görüşü iki düşünceden ibarettir: 1- Erdem bir bilgidir. 2-Kimse bilerek kötülük yapmaz. Sokrates, insanların yüzlerini ve fiziki yapılarını değiştiremeyeceklerini, fakat ruhlarını ve karakterlerini değiştirip geliştirebileceklerini belirtmiştir.
Sofistler ahlaki alanda bireyselliğe koşut olarak, tikel ve göreli olanın genel ve zorunlu olana karşı önemini vurgulamışlardır. Onların politik bağlamda çoğulcu ve demokratik bir anlayışa da yakın oldukları söylenebilir.
Sokrates'in ahlâk anlayışının temelinde erdem (arate) düşüncesi yatmaktadır. İnsan mutlu olmak istiyorsa erdemli olmalı, erdemli yaşamalıdır. Erdem nedir? diye sorduğumuzda Sokrates'in cevabı yine nettir: Erdem bilgidir.
Ahlak felsefesinde entelektüalistler ahlaki davranışlarda irade ya da diğer bir ifadeyle istencin rolünü yadsırlar ve söz konusu davranışların tümüyle bilişsel ve entelektüel bir durum ve tavıra işaret ettiğini savunurlar.
Erdemlerin birliğini öne süren, erdemi bilgelikle özdeşleştiren Sokrates'te, insanın amacının, erdemli yaşayan ahlaki fail ve yurttaş olarak insanın varacağı durumun eudaimonia ya da bir mutluluk hali; dolayısıyla da onun etiğinin bir eudaimonizm ya da bir mutluluk etiği olduğu söylenebilir.
Sokrates'in esas tezi ise iyiyi bilenin zorunlu olarak onu yapacağı, eğer biri kötü bir şey yapıyorsa bu onun bilgisizliğinden kaynaklanıyordur tezidir. Bu hiç kimsenin bilerek kötülük yapmadığı sonucuna ulaştırıyor bizi.
Temel düşünceleri
Sokrates'in evren anlayışı erekbilimsel bir evrendir. Yani ona göre her şeyin olduğu şekliyle olmasının bir sebebi vardır ve bu en yüzce iyidir. Dünya eğer yuvarlaksa bu onun en iyi şekil olmasından dolayı en öyledir.